Nawigacja

Informacja

Informacja w sprawie taryf dla paliw gazowych

 

Komunikat

Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

 

w sprawie taryf dla paliw gazowych

 

 

W dniu 14 grudnia 2005 r. Polskiemu Górnictwu Naftowemu i Gazownictwu S.A. (PGNiG), zaś w dniu 16 grudnia 2005 r. pozostałym przedsiębiorstwom grupy kapitałowej PGNiG Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przedłużył do dnia 31 marca 2006 r. okres obowiązywania dotychczasowych taryf dla paliw gazowych, których termin upływa z dniem 31grudnia br., zatwierdzając jednocześnie nowe, wyższe ceny tych paliw.

Należy zauważyć, iż po raz kolejny konieczne było wydłużenie okresu obowiązywania taryf oraz zastosowanie procedur, które wynikają z postanowień § 30 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 15 grudnia 2004 r. wsprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. Nr 277, poz. 2750), tzn. korekt cen paliw gazowych w związku ze wzrostem kosztów ich pozyskania o więcej niż 5 %.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga, ze trwające w URE od początku listopada br. postępowania w sprawach o zatwierdzenie taryf przedsiębiorstw grupy kapitałowej PGNiG oraz taryfy Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ - SYSTEM Sp. z o.o. (OGP) nie doprowadziły do końcowego rezultatu jakim byłoby zatwierdzenie nowych taryf wymienionych przedsiębiorstw.

Przede wszystkim niemożliwe okazało się zatwierdzenie w terminie do 17 grudnia 2005 r., tj. terminie umożliwiającym wejście w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. taryfy OGP. Ponieważ proponowane konstrukcje nowych taryf PGNiG i OGP niosą ze sobą nowe rozwiązania wrozliczeniach na rynku hurtowym gazu - w tym np. wyodrębnienie wtaryfie PGNiG stawek opłat za magazynowanie, którego koszty dotychczas uwzględnione są w stawkach przesyłowych stosowanych na podstawie § 31 ww. rozporządzenia przez Operatora, lub też pojawienie się wtaryfie OGP nowych opłat np. opłaty za nawanianie gazu - konieczna jest “synchronizacja” terminów wprowadzenia wskazanych taryf w życie, po to by uniknąć zjawiska podwójnego obciążenia odbiorców z tytułu zmiany alokacji kosztów niektórych usług.

Konsekwencje braku z dniem 1 stycznia 2006 r. nowej taryfy OGP w sposób analogiczny przeniosły się na poziom kalkulacji nowych taryf w dystrybucji, stąd spółki dystrybucyjne skorzystały również z procedury wydłużenia okresu obowiązywania taryfy do 31 marca 2006 r. i korekty cen paliw gazowych.

Decyzje w powyższych sprawach opublikowane zostały w Biuletynach Branżowych URE – Paliwa gazowe:

Nr 40(123) z dnia 14 grudnia 2005 r. (dot. PGNiG),

Nr 41(124) z dnia 16 grudnia 2005 r. (dot. spółek dystrybucyjnych grupy kapitałowej PGNiG).

 

Ceny paliw gazowych sprzedawanych przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo – spółkę zajmującą się obrotem oraz magazynowaniem paliw gazowych od 1 stycznia 2006 r., wstosunku do cen aktualnie obowiązujących, wrosną o 12%.

Ich wysokość przed i po podwyżce przedstawia się następująco:

rodzaj paliwa gazowego

cena w zł/m3

wzrost w %

aktualnie obowiązująca

nowa

1

2

3

4

gaz wysokometanowy GZ-50

0,5815

0,6513

12,00

gaz zaazotowany GZ-41,5

0,4300

0,4815

11,98

gaz zaazotowany GZ-35

0,3685

0,4127

11,99

 

Wzrost cen gazu wysokometanowego (GZ-50) spowodowany jest wyłącznie wzrostem cen zakupu tego gazu w imporcie w stosunku do cen stanowiących podstawę kalkulacji taryfy obecnie obowiązującej oraz wzrostem kursu dolara stanowiącego podstawę kalkulacji ceny obecnie obowiązującej. Ceny gazu pochodzącego z kontraktów długoterminowych (rosyjskiego, norweskiego i niemieckiego) ustalane są bowiem na podstawie formuł opartych o ceny produktów ropopochodnych, a te na przestrzeni ostatniego roku znacznie wzrosły.

Wzrost cen gazów zaazotowanych (GZ-41,5 i GZ-35), które pochodzą ze źródeł krajowych, wynika z konieczności zapewnienia równowagi cen dostarczanej energii w poszczególnych rodzajach paliw gazowych rozprowadzanych krajowym systemem gazowniczym (wyrażonych w zł/GJ). Niewłaściwym byłoby bowiem gdyby jednostka ciepła uzyskiwanego ze spalania każdego z ww. gazów różniła się w sposób zasadniczy. Ponadto taki sposób kształtowania cen skutkuje niższym wzrostem cen gazu wysokometanowego GZ-50 niż ten, który wynikałby ze wzrostu kosztów jego importu.

Biorąc pod uwagę, że pozostałe elementy mające wpływ na wysokość opłat za gaz nie ulegają zmianie faktyczna podwyżka średniej ceny dostawy gazu (uwzględniająca zarówno sprzedaż gazu jako towaru jak i świadczenie usługi jego przesłania i dostawy) dla odbiorców PGNiG jest niższa niż podwyżka ceny gazu jako towaru i dla poszczególnych grup taryfowych kształtuje się w przedziale od 9,1% do 10,1%. Przy czym jest tym niższa im większy jest udział opłat przesyłowych w opłatach za dostawę gazu ogółem.

Wzrost cen paliw gazowych sprzedawanych przez dystrybucyjne spółki gazownicze grupy kapitałowej PGNiG jest następstwem wzrostu cen tych paliw nabywanych od PGNiG. Wzrost średniej ceny dostawy gazu dla odbiorców spółek dystrybucyjnych będzie niższy niż dla odbiorców PGNiG i średnio wynosić będzie 7,1% (w zależności od grupy taryfowej ispółki dystrybucyjnej wahać się będzie od 4,70% do 9,96%. Najmniejszy wzrost dotyczyć będzie grup taryfowych, w których rozliczani są odbiorcy komunalno – bytowi, w tym np. dla grupy W-1, w której rozliczani są tzw. “kuchenkowicze” wzrost zawiera się w granicach od 4,70% do 5,68%, zaś dla odbiorców ogrzewających domy gazem (grupa W-3) wzrost wyniesie od 6,61% do 7,0%.

 

 

 

Warszawa, dn. 16 grudnia 2005 r.

Data publikacji : 16.12.2005
Data modyfikacji : 13.09.2012

Opcje strony

do góry