Informacja Prezesa URE o wniosku taryfowym PGNiG S.A.
Warszawa, dnia 3 marca 2006 r. | |
PREZES | |
URZĘDU REGULACJI ENERGETYKI | |
dr Leszek Juchniewicz | |
Zgodnie z Prawem energetycznym, każde przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na prowadzenie działalności energetycznej jest zobowiązane ustalić własną taryfę i przedstawić ją do zatwierdzenia Prezesowi URE. Przepisy prawa nie określają kiedy przedsiębiorstwo powinno to zrobić. Podstawą kalkulacji taryf są koszty uzasadnione ponoszone przez przedsiębiorstwo, tj, tylko takie koszty, które muszą być poniesione, by sprzedać lub dostarczyć paliwa lub energię swoim odbiorcom. Sprawdzenia taryf w tym zakresie dokonuje Prezes URE. Nie wszystkie zatem wydatki przedsiębiorstwa energetycznego są uznawane jako koszty uzasadnione.
PGNiG S.A, hurtowy sprzedawca gazu, zarówno krajowego, jak i z importu, posługuje się dziś taryfą, której termin obowiązywania minie 31 marca 2006 roku. Mając na uwadze ten fakt, kierując się swoim najlepiej pojętym interesem PGNIG S.A złożyło w dniu 31 stycznia 2006 r. wniosek taryfowy, określając 1 kwietnia br. jako termin wejścia w życie nowej taryfy hurtowej, z mocą obowiązującą na kolejne 9 miesięcy. Prognozowane przez PGNiG S.A. warunki i parametry ekonomiczne transakcji kupna – sprzedaży gazu w 2006 r. przekładały się na około 20% wzrost cen gazu w stosunku do obecnie obowiązujących.
W uzasadnieniu wniosku taryfowego jako przyczyny zmian kalkulacji cen i stawek opłat wskazano:
- rosnące koszty zakupu gazu z importu,
- konieczność odbudowy zapasów gazu zużytych w okresie wzmożonego poboru gazu (styczeń br.),
- rosnące koszty magazynowania gazu,
- należne przedsiębiorstwu wynagrodzenie kapitału zaangażowanego
w regulowaną działalność energetyczną, - zmiany kursów walut, szczególnie USD, w których realizowany jest cały import gazu.
- rosnące koszty wydobycia gazu krajowego, których skutków nie uwzględniano od października 2003 r.
Najbardziej ważącym czynnikiem wzrostu wnioskowanej zmiany taryfy były rosnące ceny gazu w imporcie, spowodowane wzrostem cen ropy naftowej i produktów ropopochodnych na światowym rynku, mającym miejsce w okresie 2005 roku. Polska, na podstawie kontraktów średnio- i długoterminowych importuje gaz z Rosji, Niemiec i Norwegii, przy czym najtańszy jest gaz kupowany w Rosji. Wszystkie te kraje posługują się tzw. ceną kroczącą wynikającą z cen ropy i ropopochodnych,
i żaden z nich nie zmienił ostatnio systemu ich stanowienia.
W wyniku przeprowadzonej w URE analizy wniosku o podwyższenie cen paliw gazowych, zakwestionowane zostały założenia przyjęte do kalkulacji tych cen. Z tego względu Prezes URE wezwał przedsiębiorstwo do usunięcia nieprawidłowości
i ponownego skalkulowania taryfy.
Po wystosowaniu do PGNiG S.A dwóch wezwań przedsiębiorstwo to w dniu
23 lutego 2006 r. ostatecznie złożyło wniosek taryfowy, pozbawiony wcześniejszych wad.
Obecnie trwają końcowe prace analityczne i drobiazgowe sprawdzanie zgodności taryfy i jej zapisów z obowiązującym prawem. Na tym etapie prac, można szacować, iż ceny gazu sprzedawanego przez PGNiG S.A odbiorcom hurtowym i dużym odbiorcom przyłączonym do sieci wysokich ciśnień, wzrosną o ok. 9 %.
Wstępne oszacowanie wzrostu cen hurtowych i ilości sprzedawanego gazu pozwala na sporządzenie kalkulacji swoich taryf przez Operatora Gazociągów Przesyłowych Gaz-System czyli Operatora Systemu Gazowego (w zakresie taryfy przesyłowej) oraz przez wszystkich dystrybutorów, zaopatrujących się w gaz w PGNiG S.A.
(w zakresie taryf sieciowych oraz taryf obrotu) i przedłożenie ich Prezesowi URE do zatwierdzenia. Przewiduję, iż wszystkie taryfy powiązanych ze sobą technicznie
i handlowo przedsiębiorstw gazowniczych zostaną zatwierdzone i opublikowane
w tym samym dniu i zaczną obowiązywać również w tym samym dniu.
W świetle powyższych współzależności wyrokowanie o ostatecznym wzroście płatności odbiorców końcowych za gaz i jego dostarczenie (tak jak zrobiono to we wczorajszych serwisach informacyjnych) – jest nieuprawnione i przedwczesne.
Mając jednak na uwadze istotne uwarunkowania działalności przedsiębiorstw sieciowych, a zwłaszcza długi okres wynoszący dwa i pół roku „zamrożenia” stawek opłat, należy przypuszczać, iż wnioski taryfowe składane przez spółki dystrybucyjne będą zawierać propozycje znacznego wzrostu opłat sieciowych, co w połączeniu ze wzrostem cen gazu skutkować będzie znacznym wzrostem łącznych płatności. Jest to nieuniknione, bowiem nie da się już dłużej kompensować wzrostu światowych cen gazu spowalnianiem wzrostu stawek sieciowych, gdyż może to w konsekwencji zagrozić restytucji majątku sieciowego, spowodować wzrost awaryjności sieci
i zagrożenia dla niezawodności dostaw gazu do odbiorców końcowych.
Prezes | |
Urzędu Regulacji Energetyki | |
/-/ | |
dr Leszek Juchniewicz |