1998
Można powiedzieć, cytując ówczesnego Prezesa URE, że „ …na początku był chaos. Choć była ustawa − Prawo energetyczne, to nie było podstawowych aktów wykonawczych. Był Prezes URE, ale nie było zinstytucjonalizowanego urzędu. Sejm RP przyznał pierwszy budżet na 1998 r., ale nie było siedziby urzędu. Choć funkcjonowały jeszcze Okręgowe Inspektoraty Gospodarki Energetycznej, to ich centrala została zlikwidowana dużo wcześniej, a przez to utracono znaczny zakres tzw. pamięci organizacyjnej. To zaś oznaczało, że wszystko rozpoczyna się od nowa. Miało to rzecz jasna swoje i dobre, i złe strony. Tą dobrą było m.in. „czyste konto”. Tą złą – chociażby trudność w ustaleniu listy teleadresowej przedsiębiorstw energetycznych działających w dniu ogłoszenia ustawy − Prawo energetyczne, którym należało wydać koncesje z urzędu.” (L. Juchniewicz we wstępie do sprawozdania Prezesa URE za 2006 r.).
- Do 30 kwietnia utworzono 7 oddziałów terenowych URE w: Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i Warszawie, a potem jeszcze dwa kolejne: w Szczecinie i Lublinie
- 8 czerwca – pierwsze zawiadomienia o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia z urzędu koncesji wraz z opracowanymi w URE kwestionariuszami koncesyjnymi. Pierwsze koncesje dotyczyły rynku ciepła.
- Podmioty, które jako pierwsze założyły wnioski o udzielenie koncesji: „VATTENFALL” – Poland, Firma Handlowa „AQLIN” i „BUMAR” Sp. z o.o.
- 15 lipca – pojawił się pierwszy Biuletyn URE, który prezentował sylwetki kierownictwa i członków Rady konsultacyjnej przy Prezesie URE oraz zawierał sprawozdanie z działalności Prezesa URE za 1997 r.
- 31 lipca – wydanie pierwszej koncesji na wytwarzanie ciepła: dla Elektrociepłowni Lublin-Wrotków.
- Do końca roku wszczęto z urzędu 2 990 postępowań administracyjnych, które zakończyły się wydaniem 2 004 decyzji koncesyjnych dla 1 005 spółek energetycznych.
- Do końca 1998 r. ustalanie taryf i cenników na ciepło, gaz i energię elektryczną pozostawało w
gestii ministra finansów. - W tym okresie – od końca 1998 roku - do kompetencji Prezesa URE należało także ustalanie cen węgla brunatnego.
- Weszły w życie rozporządzenia umożliwiające realizację poszczególnych zadań URE, w tym np. w sprawie opłat koncesyjnych, taryf, warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, itp.
- Zakończenie tworzenia ram instytucjonalnych URE. Po roku działalności URE zatrudniał 248 pracowników, a siedziba centrali Urzędu mieściła się przy ul. Chłodnej 64 w Warszawie. W skład URE wchodziło 20 komórek organizacyjnych, w tym 9 oddziałów terenowych.